HACI İDRİS İLE …

CANIM ÇOK SIKKIN

Hacı İDRİS abi ile yeni tanıştığımız dönemlerdi karakter ve şahsiyeti olarak derinlemesine daha onu çok tanımıyordum ama yiğit bir adam olduğunu görmüş geçirmiş bir insan olduğunu ve bu kapıda çok hizmet ettiğini bilecek kadar görmüş ve bilmiştim. Zamana zaman telefonlaşıyor birbirimizin hatırını ahvalini soruyorduk.

Böyle günlerden bir gün beni aramıştı  o günde canım çık sıkkın (bazen olur ya sebebini bilmeden insanın canı sıkılır yada sıkılmasını açıklayamaz ) selam kelam hatır derken hacı abi sesimden beni yakaladı “hayırdır oğlum bir şeye mi sıkıldın dedi…” bende canımın sıkkınlığını bu adamdan saklasam ayıp olur O artık benim dostum ve büyüğüm deyip “hee hacı abi canım sıkkın” dedim gayet rahat hayırdır deyip sebebi nedir oğlum ? dediyse de “bilmiyorum sadece sıkıldım hacı abi” dedim bu şekilde telefonu kapattık iş güç derken akşam olduğunda normale dönmüş canımın sıkıntısı geçmişti.

Ertesi gün işe gittim bir müddet sonra telefonum çaldı hacı abi “Engin ben İstanbul’a geldim otogardayım gel beni al” dedi. Hemen vardım aldım arabaya binince merakla sordum “hacı abi hayırdır dün konuştuk bir şey demedin acil bir şey mi oldu sıkıntı yoktur inşallah” dedim. Gülerek “bakalım anlayacağız şimdi dedi ve otogardan çıkınca müsait bir yerde dur eve gitme” dedi.

Müsait bir yerde durdum hacı abi bana dönerek cebinden bir tomar para çıkarttı “oğlum bak paramız var kime borcun varsa gidip verelim ondan (borçtan) kurtulalım canını sıkma” ben ne olduğunu anlamaya çalışırken devam etti “oğlum eğer konu para değilde hasımlıksa düşmanlık ise aha canımı almış gelmişim hemen arabayı çek o düşmanlarına gidelim hesaplaşalım vuruşalım konuşalım halledelim canını sıkma deyince.” Benden bir şok geçti 🙂

“Allah Allah hacı abi sen neler diyorsun bunlar nedir?” deyince  “Oğlum dün sesin iyi değildi. Sana sordum canım çok sıkkın deyince bende düşündüm insanın canı niye sıkılsın Allah var peygamber var sâdatlar var. Elhamdülillah bunların dışında kalan

     Dünyadır (Para) ….Düşmanlıktır

Başka ne ola ki deyip paraları aldım canımı kuşandım geldim.

Haydi gidip halledelim hangisi ise ben hazırım yok ikisi birden ise onlara da varım.”

Yaa ALLAH dedi ve hakikaten her şeye hazır bir keskinlik ile bana baktı.

Aklım iptal olmuş duygularım gözlerimde dolmuş bir vaziyette onu ve konuyu anlamanın verdiği acı ve ağırlık ile kıymet vermek ve kıymet görmenin görgüsü sevinmek ile üzülmenin aynı anda yaşanmasını tecrübe etmiş oldum.

Dilim döndüğünce anlatmaya çalıştım “yok hacı abi sen aradığında o halde idim düşünmeden de öylece söyledim senin böyle düşüneceğini bilemedim yoksa söyler miydim bizim buralarda (İstanbul da) olağan bir durum lafın gelişi söylenir sen zahmet etmişsin benim için dertlenmişsin hakkını helal et elhamdülillah bunların hiçbiri bizde yok sıkıntı yok yani rahat ol” deyince yüzü açıldı keskin ve sert ifadeler ondan gitti “yani bunlara ihtiyaç yok mu ?” “yok hacı abi…..” “eee iyi o zaman haydi sofilerin yanına ziyarete gidelim sohbet yapalım muhabbet olsun” diyerek sözü bitirdi.

O gün onun sayesinde bende anladım ki her söz her adama söylenmez

Sözü bilmeden bilenlere söz söyleme

Engin’den